صبور باش برادرم که گذر زمان قدر تو را بر خواهد کشید، و بر تارک فهم ها و اشتیاق ها خواهد نشاند. گذر زمان و قاعده های تغییر ناپذیر هستی، اخم های حماقت را وا خواهد گشود، و تنهایی و بهت را نه از سلول تو که از سلولی به اسم ایران خواهد تاراند. بله دوست من، آفتاب بخت ما از پس پنجره های درهم شکسته ی این خانه ی ویران طلوع خواهد کرد. چه باک اگر بر در سلول تو هر روزه میخ تازه بکوبند تا صدای تق وتق پتک پوکشان تو را سراسیمه کند و زانوانت را بلرزاند.
بخشی از نوشته محمد نوری زاد درباره مصطفی تاجزاده
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر