۱۳۹۲ خرداد ۲۱, سه‌شنبه

امیدوارم


یکی از دوستان وبلاگی پیام داده بود که حاضری وبلاگ مشترک راه بندازی؟
آره حاضرم، چون امیدوارم چون هنوز امیدوارم

الان که دارم می نویسم عارف به نفع روحانی کناره گیری کرده ، خاتمی و هاشمی و حتی مطهری حمایت قاطع خودشون رو از روحانی اعلام کردن.
جند دقیقه پیش رفقیم که چند ماهی میشد ازش خبر نداشتم زنگ زده بود و می پرسید میخوای چی کار کنی؟ میگفت تو شک و تردیده و با دوستای مشترکمون که صحبت میکرده یک سری قاطع میگفتن شرکت نمیکنن و یکسری تو شک و تردیدن.
من نمی خوام انقلاب دیگری تو کشورم به وجود بیاد، من نمی خوام دوباره یک دفعه و یک روزه همه چی عوض شه.
من تغییرات تدریجی رو بیشتر می پسندم ، حتی تغییرات مورچه وار رو.
اینو می دونم چه شرکت بکنم و چه شرکت نکنم فردای انتخابات از حضور پر شور مردم چه حماسه ها که نمی سازن با دستگاه های تبلیغاتیشون.
...

آره امیدوارم با اینکه نا امیدی خیلی آسونه و راحت تر
ولی من هنوز امیدوارم

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر