زندونی

کجایی چه تنهایی و بی کسی ، با من آشنا کرده حس غمو

ببین داغ دوری از آغوش تو ، به زانو در آورده احساسمو

همه فکر و ذکرم شدی و هنوز ، داره آب میشه دلم پای تو

ببین قفل لب های من واشده ، منو قصه گو کرده چشمای تو

خیالم رو از عمق دل واپسی ، تا رویای بوسیدنت می رم

سکوت شبو گریه پر میکنه ، شبایی که از خواب تو می پرم

نشد قسمتم باشی و پیش تو ، به لبخند هر روزت عادت کنم

منو محو چشمای مستت کنی ، تو رو مثل کعبه عبادت کنم

من این کنج زندون ماتم زده ، تو بیرون از اینجا تو رویای من

من این گوشه جای تو غم می خورم ، تو بیرون از این میله ها جای من

دارم تو هوای تو پر می زنم ، داری غصه هامو نفس می کشی

به یادت رها میشم از این قفس ، تو از غصه ی من قفس میکشی

از این شهر خاکستری دلخورم ، از این بغض پیچیده تو لحظه ها

تو این روزهای پر از بی کسی ، تو تنها تنها تو موندی برام

نباید چشامون از عشق تر بشه ، به خشکیه این شهر بر می خوره

هنوزم یکی تویه پس کوچه ها ، داره عاشقی ها رو سر می بره

 کاری از حسین زمان ، تنطیم و آهنگساز : علیرضا افکاری . شنیدن این آهنگ